लळा

लळा दुःखाचे काटे सदैव बोचत असतात आपलेच आपल्याला दुर लोटत असतात नका लावू कुणाला लळा ईतका कि त्याच्याविन जीव होई कावराबावरा अशी माणसे स्वार्थी पावला पावलावर भेटत असतात फुलं सुंदर म्हणूनी जीव लावायच नसतो फुलांचे कोमजणे मग हृदयात सलत असतात तसेच जडवु नये जीव कुणावरही ईतका की दुरावेच मग जीवनात अनंत भेटतात जीवाभावाचीच नाती कधीकधी जीवघेणी असतात स्वभावाला आपल्या सांंभाळावे गोड बोलणारेच ईथे साव असतात . ..........सुरजकुमारी गोस्वामी हैद्राबाद Shared with https://goo.gl/9IgP7

स्वप्नात यायचा गुन्हा तु करू नकोस

स्वप्नात तुझे प्रेम नको नको सांगू प्रेम तुझे माझ्या संसारात मी मस्त आहे पिल्लांमधे माझ्या घरट्यात माझ्या मी व्यस्त आहे नको तुझ्या बोलांचा खेळ माझ्या सख्याशी माझा मेळ नको करूस परेशान तू नको चंदन ऊगाळूस तू सुखी माझ्या संसारी नको तुझे प्रेम जहर तो गुन्हा प्रेमाचा मला पुन्हा नको नको तो अट्टाहास मला पुन्हा नको हरवलेल्या दुःखांना तु पुन्हा पेरू नको आंनदी मी माझ्या जीवनात स्वप्नात यायचा गुन्हा तु पुन्हा करू नकोस ...........सुरजकुमारी गोस्वामी हैद्राबाद Shared with https://goo.gl/9IgP7

चारोळी

तुझी साथ आहे

तुझी साथ आहे, तुझा हात आहे प्रितीचा असा हा, जुना पुरावा आहे कधी साथ होती वाटेवरी पावलांची तीथे सावल्यांचा नवा दुरावा आहे पाखरानां लागला हा खुळा नाद आहे सुर्य पाहूनी झेपण्याचा पंखास इशारा आहे. सोडू नकोस हात तू प्रित तुझी खास आहे जळायची जगाची जुनीच रीत आहे सुटणे न् हात आता जन्माचे हे वाण आहे सरणावरी त्या फक्त सोडायची साथ आहे भेटले कैक येथे तोडण्यास आपुल्याला खंबीर जोड राहो हा एक ध्यास आहे. देशील तुच अग्नी तेच मरणे रास आहे तिलांजली दिली जी ती राख खास आहे .........,सुरजकुमारी गोस्वामी हैद्राबाद Shared with https://goo.gl/9IgP7

बेकार

*बेकार* पदवीधर शिकलो सवरलो आम्ही मात्र राहिलो ढोरं आम्ही झालो कुत्रे धोबीघाटी झालो ना दारचे राहिलो ना घरचे पुढा-यांनी घेतली पदवी आणि डीग्री तुटपूंज्या शिक्षणात आम्ही आंनदी झालो नोकरी मिळावी म्हणून दरदर फिरलो लाच खोरीने पण चहु बाजुनी घेरलो शिकलो जरी आम्ही तरी बेकार राहिलो उच्चविज्ञेचे धनी तरी भिकारी झालो लोकांच्या नरजेत ऊनाड झालो पुस्तके वाचुनही आम्ही अनाडी राहिलो कष्टकरी आईबाबांस आम्ही भार झालो नोकरी शोधता शोधता बेरोजगार राहिलो पदवीच्या अभिमानी शेती कामास लागलो नोकरीच्या नावाखाली पारतंत्र्याचे गुलाम झालो ........सुरजकुमारी गोस्वामी हैद्राबाद Shared with https://goo.gl/9IgP7

तुझी साथ

तुझी साथ आहे, तुझा हात आहे प्रितीचा असा हा, जुना पुरावा आहे कधी साथ होती वाटेवरी पावलांची तीथे सावल्यांचा नवा दुरावा आहे पाखरानां लागला हा खुळा नाद आहे सुर्य पाहूनी झेपण्याचा पंखास इशारा आहे. सोडू नकोस हात तू प्रित तुझी खास आहे जळायची जगाची जुनीच रीत आहे सुटणे न् हात आता जन्माचे हे वाण आहे सरणावरी त्या फक्त सोडायची साथ आहे भेटले कैक येथे तोडण्यास आपुल्याला खंबीर जोड राहो हा एक ध्यास आहे. देशील तुच अग्नी तेच मरणे रास आहे तिलांजली दिली जी ती राख खास आहे .........,सुरजकुमारी गोस्वामी हैद्राबाद Shared with https://goo.gl/9IgP7

भेटलास तू

भेटलास तू, बोललस तू हसलास तू, फसलास तू मनात माझ्या ठसलास तू हृदयात आता वसलास तू स्वप्नात तू, भासात तू श्वासात तू, प्राणात तू जीवन माझे झालास तू आंनदास आता बहर तू हसवलेस तू, फसवलेस तू रंगात तू, ढंगात तू जीवन माझे बदलेस तू दुःखास आता हरवलेस तू तलाक तलाक तलाक बोलून आयुष्यचे स्वप्नं मोडलेस तू दुःखाचे अश्रू दिलेस तू सुख माझे घेतलेस तू जगण्याचा वनवा पेटविलास तू हस्यावर ग्रहण लावलेल तू लपवून ठेऊ कुठे वेंदनना हृदस माझ्या गोठविलेस तू ..........सुरजकुमारी गोस्वामी ,हैद्राबाद Shared with https://goo.gl/9IgP7

लळा

लळा दुःखाचे काटे सदैव बोचत असतात आपलेच आपल्याला दुर लोटत असतात नका लावू कुणाला लळा ईतका कि त्याच्याविन जीव होई कावराबावरा अशी माणसे स्वार्थी पावला पावलावर भेटत असतात फुलं सुंदर म्हणूनी जीव लावायच नसतो फुलांचे कोमजणे मग हृदयात सलत असतात तसेच जडवु नये जीव कुणावरही ईतका की दुरावेच मग जीवनात अनंत भेटतात जीवाभावाचीच नाती कधीकधी जीवघेणी असतात ..........सुरजकुमारी गोस्वामी हैद्राबाद Shared with https://goo.gl/9IgP7

________कविता _______ ________कविता _______ किती धुशील वरुन देहाला ****************** किती धुशील वरुन देहाला आतुन पाप आहे.. गोमुत्र शिंपडुन कुणी शुध्द होतो कारे... चिंतेत बसुन कुणी बुध्द होतो कारे.. मारुन मांजराला किती करशील काशी झोपडीत माय तुझी माऊली उपाशी ............... घालुन माळ कुणी संत होतो कारे आंधारत करुन पाप कुणी महंत होतो कारे.. मांजर आडवी गेली म्हणून आपशकुन होते कारे... पाल अंगावर पडली म्हणून माणुस मरतो कारे... मनाचे खेळ सारे तुझ्या माणसारे. शकून अपशकुन नसते आसे काही रे... किती धुशिल देहाला वरुन आतुन पाप आहे... कावळ्याने खालला घास म्हणून तो बाप होतो कारे.... ... ................सुरजकुमारी गोस्वामी.हैद्राबाद .......... Shared with https://goo.gl/9IgP7 Shared with https://goo.gl/9IgP7 Shared with https://goo.gl/9IgP7

आई

आई तू वात्सल्य देवी; तू मायेची माऊली तू त्यागाची मुर्ती; तु प्रेमाची सावली तू अंधार उजेड; तू प्रकाश किरण तु मायेचा सागर; तु प्रेमाची खाण तू आकाश छाया; तू धनाची कूबेर तू पोरकी काया; तू जगास आधार तू असते झूरत; तू रात्रन् दिवस तू सर्वांचे ध्यान; तू जाग घरास तू सोन कंगण; तू सोशीसी घाव तूझी उपमा नाही; तूच माझा देव ..............सुरजकुमारी गोस्वामी हैद्राबाद Shared with https://goo.gl/9IgP7

आई

मिट्ट काळोखात नाही! तीची *निजानिज !!* अलगद गारवा! मनाला लागीतसे !! घरट्यात परतले पक्षी ! *संधिकाली !!* हंबरती गोठ्यात ! परतूनी गाई गूरे !! ताबूस सुर्य पश्चिमेस ! *झुकलेला !!* दीवसभर उपसून ! काबाड कष्ट !! बाप पहा परतला ! *विसाव्यास !!* झाली सांजरात ! कशी मोहते मनास !! माय लावते लामणदिप! *देऊळात !!* जशी जळते वात ! मंद दिव्यामध्ये !! तशी राबराबते घरात ! *आई माझी !!* पाखरे गाईवासरे ! बाप ही झोपला !! आई रात्रंदिनी उपशी !! *कामरेटा !!* आईचा हा जीव ! गुंततो सगळ्यात !! मिट्ट काळोखात नाही! *निजानिज !!* .. .........सुरजकुमारी गोस्वामी ... Shared with https://goo.gl/9IgP7

भेटलास तू

भेटलास तू, बोललस तू हसलास तू, फसलास तू मनात माझ्या ठसलास तू हृदयात आता वसलास तू स्वप्नात तू, भासात तू श्वासात तू, प्राणात तू जीवन माझे झालास तू आंनदास आता बहर तू हसवलेस तू, फसवलेस तू रंगात तू, ढंगात तू जीवन माझे बदलेस तू दुःखास आता हरवलेस तू तलाक तलाक तलाक बोलून आयुष्यचे स्वप्नं मोडलेस तू दुःखाचे अश्रू दिलेस तू सुख माझे घेतलेस तू जगण्याचा वनवा पेटविलास तू हस्यावर ग्रहण लावलेल तू लपवून ठेऊ कुठे वेंदनना हृदस माझ्या गोठविलेस तू ..........सुरजकुमारी गोस्वामी ,हैद्राबाद Shared with https://goo.gl/9IgP7

बेकार

आम्ही पदवीधर शिकलो सवरलो आम्ही मात्र राहिलो ढोरं आम्ही झालो कुत्रे धोबीघाटी झालो ना दारचे राहिलो ना घरचे पुढा-यांनी घेतली पदवी आणि डीग्री तुटपूंज्या शिक्षणात आम्ही आंनदी झालो नोकरी मिळावी म्हणून दरदर फिरलो लाच खोरीने पण चहु बाजुनी घेरलो शिकलो जरी आम्ही तरी बेकार राहिलो उच्चविज्ञेचे धनी तरी भिकारी झालो लोकांच्या नरजेत ऊनाड झालो पुस्तके वाचुनही आम्ही अनाडी राहिलो कष्टकरी आईबाबांस आम्ही भार झालो नोकरी शोधता शोधता बेरोजगार राहिलो पदवीच्या अभिमानी शेती कामास लागलो नोकरीच्या नावाखाली पारतंत्र्याचे गुलाम झालो ........सुरजकुमारी गोस्वामी Shared with https://goo.gl/9IgP7