*Happy new year 2018*👑👑 *लागले डोहाळे* 🎊 *नव वर्षाचे* 🔮 *संपले सोहळे* *जुने पणाचे*⏳⌛ *मनात हर्ष*😍 *नव्ये पणाचा* *थोडे सुख* 🤗 *थोडे दुःख* 😢 *कधी हसले*😀 *कधी रडले* 😭 *साठले हृदयात* *त्या वर्षीची*👩‍❤‍💋‍👩 *आठवण फक्त* *मना मनात* *विसरा सारे* 🧠 *सुख दुःखाचे* *स्वागत करा* 🤝 *नव्याने फक्त* *आनंद वाटा*💃💃 *जुने सोडा*🤓 *नवे स्वीकारा* 😎 *दिवस जातील*🌙 *दिवस येतील* 🌞 *क्षण क्षणभर* *आठवणीत* 🦋 *जुने पणाचे* *राहतील फक्त* *आठवणी* 🥀🥀 *सन तेच वार*🎉 *तेच* *होतील नव्यानं* *नव्या वर्षावर* *सवार ते*🎁🎈 *संपत जातात* *वार तारखा*📜 *मनात आंनद* *नवे पनाचा*📯📯 *जुने स्वीकारा* *करायचं* 💌 *नविनपणाचा* *नव्या क्षणाचा*📧 *नविन वर्षाचा* *नविन पहाटेचा* 🌄 *नविन वर्षेच्या* *नविन शुभेच्छा*🌠🎇 *आंनद वाटा* 🎷 *आंनदी राहा* 🤣 *नविन वर्षीत* *आनंदी*😍 *नवीन वर्षे* 🎼 *तुम्हाला सुखात* *जावो* *आंनदात जावो*🥁🥁🥁🎺🎺 *©....सुरजकुमारी गोस्वामी हैद्राबाद* Shared with https://goo.gl/9IgP7

Hathe

हातात घे हात आता पहावे कशास आता कळपात चालताना बरसतील श्रावणधारा तुज पाहताना इशारा तुझा असावा दुरून चालताना सैरभैर होते मन हे चोरून पाहताना भिडल्या हळूच नजरा दोघात लाजताना इशारा तुझा असावा दुरून चालताना लागेल दृष्ट तुजला असा भुलवी नजारा दृष्टी दृष्टी दृष्ट्यात पुरा कर आता हातात घे हात आता जवळून चालताना कळपात प्रीती चा बोबाट खुप झाला हातात घे हात अता जवळून चालताना सुरजकुमारी गोस्वामी हैद्राबाद 3 .8 .2017 Shared with https://goo.gl/9IgP7

तु दिलेला गुलाब

तू दिलेला गुलाब सुकलाय अता पण काटा हृदयात उरलाय अता होरपळलेल्या स्वप्नांचे व्रण राहिले घायाळ धूर राखेचा करतेय अता जुन्या वस्तीतल्या जुन्या वळणावर हरवल्या गीतांचे सूर आळवतेय अता भग्न झालेल्या ह्या भव्य महालातून तुझ्या पैजणांचा पायरव शोधतेय अता वाटते किती धावायचे मृगजळा मागे तू दिलेला गुलाबास विसरतेय अता सुरजकुमारी गोस्वामी हैद्राबाद --- Shared with https://goo.gl/9IgP7

मला पळायचंय

🐜🐜🐜🐜 मला पळायचयं..... मला पडायचयं..... मला ऊठायचयं...... मला नाही थांबायचय..... मला आवाज करायचय..... मला आवाज उठवाचाय. ..... अन्यायाविरूद्ध लढा द्यायचाय. .... अन्याय सहन करून नाही घ्यायचाय. .... जूनेपण सोडून नवेपण स्वीकारायचाय. ...... माझ्या बरोबरीने सर्वांना बदलायचय. ..... मला मुक्त होऊन जगायचय. ..... सर्वांमध्ये राहून रीक्त फिरायचय. .... मला स्वतःला जागे करायचय. ..... मला प्रत्येक स्त्रीला बंधन मुक्त करायचय. ........ .........✍🏻 सुरजकूमारी गोस्वामी हैदराबाद Shared with https://goo.gl/9IgP7

*आयुष्य !!* वेणू गोपाल नावाला साजेल असा कृष्णा सारखा सावळा घरातील प्रेत्यकाचा लाडका. वहिनी दोन भाऊ आई बाबा साठी. तसा तो व्रात्य, यानं त्या कारणाने तो सतत लोकांच्या नजरेत भरणारा कधी गणेश स्थापन, तर कधी दुर्गा पुजेत गाणे गाऊन सगळ्याना आपल्या प्रेमात पाडणारा. प्रसंगी कोणाशीही नडाणारा. 21वर्षे वयाचा तरूण. शिक्षण तसे जेमतेम दहावी पास. भाभीचा लाडका देवर तो. वेळोवेळी वहिनीची मदत करणारा वहिनीसाठी आईशी लढाई करणारा. वहिनीला रांगोळी काढून दाखवून त्यात सप्तरंग भरून देणारा. वहिनीला विरंगुळा होता वेणू. लग्नाच्या सात वर्षे झाली तरी वहिनीला मुलबाळ नव्हते. ती वेणूला मुलाप्रमाने साभाळत असे. हसरा सावळा असा; वेगवेगळ्या लोकात आपली छाप सोडणारा, तसेच मित्रांसाठी जीव की प्राण. त्याचे वय वाढत होते तसा वेणूचा अल्लड पणा जास्तच वाढत चालला होता, आई बाबांनी समजावूनही तो काही कामधंदा करत नव्हता की मनावरही घेत नव्हता. मित्राच्या घरी येणेजाणे रात्र-रात्रभर बाहेर रहाणे. असेच त्याचे दिवस चालले होते. वहिनीने एके दिवशी समजावून सांगितले; वेणू तू लहान नाहीस आता काही तरी कामधंदा कर, पैसे नसतील तर मला सांग मी देईन. वेणू गालात हसायचा. (मनात विचार करायचा जी स्वतःच कंगाल ती मला काय देणार?) तरीही वहिनीने दिरासाठी गळ्यातील सोन्याची चेन काढून दिली वेणू चे डोळे भरून आले. वहिनीने कुणालाही न् सांगण्याच्या अटीवर चेन दिली. वेणूने किराणा दुकान टाकले आई बाबांनी पैसे कुठून आणले म्हणून विचारले तरी त्याने तोंड उगडले नाही. जवळच्या नात्यात लग्नसमारभाला जाताना सासुबाईंनी सुनेला चेन मागितली; सुनबाईनेही हुडकण्याचे नाटक केले. पण सापडलीच नाही, जे नव्हते ते सापडणार कसे? सासूबाईने सुनबाईला धारेवर धरले निपुत्रीक म्हणून हिणवू लागल्या. ईकडे वेणूचे दुकान मित्रांसाठी फुकटचा अड्डा झाला होता वयही वाढले होते. वेणूचे आता मित्राच्या बहिणीवर प्रेम जडले होते. हळूहळू याची चर्चा गावभर होऊ लागली तशी त्या मित्राच्याही ध्यानात हे आले. मित्राने जराही वेळ न घालवता बहिणीचे दुसरीकडे लग्न लावून दिले. वेणू आता आयुष्यला हरला होता. आईबाबांनीही लग्नाचा तगादा लावला होता. ईकडे वेणूला प्रेयसीची खुप आठवण येत होती, त्याने तीला जावून भेटायचा विचार केला आणि तो मित्र बनुन भेटायला गेला. तिला भेटल्यावर, तिच्याच आग्रहावर तीला विसरेन अशी शप्पथ तो तिला देऊन परत आला. या भेटीची चाहुल तीच्या भावाला तसेच तिच्या सासरच्या मंडळींना लागली. त्यांनी सुद्धा शाहनीशा न करता तीला छळायला लागले. त्याने मित्राच्या मनात बदल्याची भावना आली आणि तो संधीची वाट पाहे लागला. वेणू आता दुकानात लक्ष देत होता सर्व काही सुरळीत चालु होते. वहिनीच्या आग्रहाने वेणूने लग्नाचा निर्णय घेतला. सगळे आंनदात होते मित्रानेही वेणूला लग्नाची आंनदात मेजवानी दिली. पार्टीमध्ये नशा पाजली त्या नशेत असतानाच वेणूला मित्राने नशेचे इंटक्शन टोचले. वेणूला पण ही नविन प्नरकारची नशा हवीहवीशी वाटली. सगळेच नशेत आणि ऊत्साहात. लग्न झाले... वहिनेचे नाव सावित्री आणि वेणूच्या बायकोचे नाव गायत्री. घरात आंनदी वातावरण होते. वेणूही आता सुधारला होता. सर्व व्यवस्थित चालु होते, त्यातच वेणू बाप होणार ही बातमी आली. तशीच दुसरी आंनदाची गोष्ट म्हणजे वहिनीलाही दिवस गेले होते. आंनदी आनंद गडे जिकडे तिकडे चोहिकडे असे घरात भाव होते. घर आंनदाने नाचत होते, सावित्री गायत्री ... रेग्युलर चेकपला डाँक्टर कडे जात होत्या. चौथा महिना सुरू झाला हौता डाँक्टरांनी रक्ताची तपासणी करावयास सांगितले. दोघींनीही तपासणी केली. रिपोर्ट आले डाँक्टरने अभिनंदन केले. सावित्री वहिनीचा रिपोर्ट पाहिला पुर्ण पण गायत्रीचा रिपोर्ट खाली पडल्यामुळे डाँक्टर तो विसरले, पाहिलाच नाही. दिवस जात होते, नऊ महिने लागले. दोघीही आपल्या आपल्या माहेरी गेल्या. वेणूचा जीव आता टांगणीला लागला होता. कोणाला काय होणार या विचाराने. गायत्रीला कळा यायला सुरूवात झाली. माहेरी डाँक्टरकडे नेण्यात आले. जुनी रिपोर्ट डाँक्टरांनी पाहिले त्यात डाँक्टरला लक्षात आले कि गायत्री. एच. आय. व्ही. बाधीत आहे. ते त्यानी दाखवताच गायत्री कोसळून गेली जणू जीवनच संपले तीचे. वेणूला आता फसवणूकीच्या आरोपाखाली अटक झाली. जेल मध्ये टाकले त्याला. सावित्री वहिनीने गोंडस मुलीला जन्म दिला, तीने गायत्रीला काय झाले ह्याची विचारणा केली. जेव्हा तीला सत्य सांगितले गेले तेव्हा तीने वेणूला भेटायचा निर्णय घेतला. जेलमधे जाऊन वेणूची टेस्ट केली. तोही एच. आय. व्ही ने बाधीत झाला होता. वेणू जेल मधून परत आला. तब्बेत घसरली होती वारंवार तो आजारी पडू लागला. विचारांची रांगोळी स्वतःभोवती तो काढू लागला. आनंद, सुखाने पाठ फिरवली. वहिनी जपत होत्या पोटच्या पोराप्रमाणे प्रेमाने. मित्रांनीही साथ सोडली होती. वेणू ग्रस्त होता. न केलेल्या चुकिचे कारण शोधत होता. आई बाबा थकले होते जीवनातून. मुलाचे हाल पहावत नव्हते. सुन गेली होती. लोकांच्या नजरेत वेणू बरोबर त्याचा परीवारालाही एच. आय. व्ही. लागला होता. वेणू आता उद्यापरवाचा पाहुणा होता, मित्रांची भेटायला रांग लागली होती. पण प्रदर्शनी ठेवलेल्या हि-या प्रमाणे ते फक्त दुरून पाहत होते. त्यातील एक मित्र प्रेयसीचा भाऊही होता. त्याची आणि वेणूची नजरानजर झाली त्याने नजर चोरली. त्याचा बदला पुर्ण झाला होता, वेणू मरणासन्न होता आणि तो मनात हसत होता, बदला पुर्ण झाला होता. काँडिक्स मधून बेहोस करून वेनुला एच. आय. व्ही. ईजन्सन देऊन बाधीत केले होते. वहिनीने हे हेरले. पण त्याने कुणालाही नाही सागण्याचे वचन वहिनी कडून घेतले. एक शपथ आज त्या गुन्हेगाराला मोकळे सोडत होती. वहिनी रडत होत्या वेणूने जवळ बोलवले आणि मोडक्याशब्दात वेणू म्हणाला मी तुझी शपथ नाही मोडली नाही तू माझी मोडू नकोस. वेणूचा हात वहिनीच्या हातातुन सुटला. वेणू प्राणास मुकला. वहिनी मुकी झाली त्या क्षणापासुन आज तागागत ती बोलली नाही. पण मित्र मोकाट फिरत आहे मी बदला घेतला म्हणून. वहिनी मुकीच; आजही शपथ देऊन गेल्या दिराला आठवून, सगळे माहिती असूनही मुकी. तीनेच दिलेल्या चेनच्या विळख्यात. ..सुरजकुमारी गौरीशंकर गोस्वामी हैद्राबाद --- Shared with https://goo.gl/9IgP7

पुण्य नगरी दिवाळी अंकातील कविता

🔹 *दरी जातीची* 🔹 ⛁⛃⛁⛃⛁⛃⛁⛃⛁⛃⛁⛃ ☧☧☧☧☧☧☧☧☧☧☧☧ *सवर्ण अवर्णाच्या* पूर्वापार दुःखावर मात करायला *साथ तुझी हवी आहे !* *आपल्यातल्या जात* नावाच्या दरीला सांधायला प्रितीचा रे *सेतू हवा आहे !* *जातीभेदाची आडवी* पोकळी मोठी भरल्याशिवाय *साथ ही अधूरी आहे !* *प्रेम तुझे हे दिखाव्याचे* काय कामाचे जातीत गुंतलेली *प्रीत अधुरीच आहे !* *घेतल्या वचनाची आण* तूच तू जाण साथ ही लाभताच *प्रीत सुंगधी आहे !* *फुले वाहिली* जशी देवाच्या चरणात सर्वस्व देह माझा *अर्पण तुलाच आहे !* *विलीन होण्यास स्वप्नात* मी रे आतूर जातीय भिंत *भेदणे मात्र बाकी आहे !* ☧☧☧☧☧☧☧☧☧☧☧☧ ⛁⛃⛁⛃⛁⛃⛁⛃⛁⛃⛁⛃ सुरजकूमारी गोस्वामी 💞💞हैदराबाद Shared with https://goo.gl/9IgP7 Shared with https://goo.gl/9IgP7

मी निघाले

माणसात माणुसकी; शोधीत मी निघाले मैत्रीत कालच्या वैरी; टाळीत मी निघाले. वाद घातले होते; आपल्याच आप्तजांनी मध्यस्थीचे हात होते; टाळीत मी निघाले. मक्तेदारी दाखवायची; होढ त्यांना होती गटातटांचे भांडण; टाळीत मी निघाले मान्य ना कुणाचे वर्चस्व त्यांनी कधी केले सुर्याचा तेज जाळ टाळीत मी निघाले. विसरून वैर सारे; गळाभेट मैत्रीची होती स्वार्थीच सोहळा तो; टाळीत मी निघाले प्यालावर प्याले मदहोष रिक्त होत होते बेभान त्या गीतांना; टाळीत मी निघाले सौख्यास माझ्या होते; हिणवले कैक वेळा निंदेस त्या जगाच्या; टाळीत मी निघाले ,..,....सुरजकुमारी गोस्वामी हैद्राबाद Shared with https://goo.gl/9IgP7

हातात घे हात आता

हातात घे हात आता पहावे कशास आता कळपात चालताना बरसतील श्रावणधारा तुज पाहताना इशारा तुझा असावा दुरून चालताना सैरभैर होते मन हे चोरून पाहताना भिडल्या हळूच नजरा दोघात लाजताना इशारा तुझा असावा दुरून चालताना लागेल दृष्ट तुजला असा भुलवी नजारा दृष्टी दृष्टी दृष्ट्यात पुरा कर आता हातात घे हात आता जवळून चालताना कळपात प्रीती चा बोबाट खुप झाला हातात घे हात अता जवळून चालताना सुरजकुमारी गोस्वामी हैद्राबाद 3 .8 .2017 Shared with https://goo.gl/9IgP7

गावात आज त्याचा, सत्कार खास होता माझ्याच पावलांचा मजलाच फास होता समजेल काय कोणी ओझे मनातले हे, माझ्या मनास तो ही, एकांतवास होता पाऊस बरसून जातो ह्या अंगणात आता धारेत का नसावा काही थरार आता पुत्र श्रावणासम् मिळणार आज कोठे स्वप्नात त्याच सारे निजतात मात्र आता हे जीवना तुला रे माझा सवाल आता आनंद मानणारे मिळतील कोण आता सौख्यात का करू मी, नुसते सवाल आता चंद्रास चांदणीचा नसतो सहवास आता ...........सुरजकुमारी गोस्वामी हैद्राबाद Shared with https://goo.gl/9IgP7

विरह कविता

*विरह कविता* *-------------------------------* *💞💞विरहात* *तुझी आठवण येते* 💞💞 *तुझ्या विरहात* मन वेडे पिसे होते *तुझी आठवण येते* काळजाची ही जखम *पुन्हा ओलीचिंब होते*..💕 तुझा सहवास आहे *खोल माझ्या हृदयात* रोज स्वप्न मी पहाते *तूला भरून डोळ्यात.*..💕 तुझी आठवण येता *फुले हास्य ओठांवर* तूझे गुणगुणता नाव *होतो काळजात वार*.....💕 साथ तुझी नाही आता *पण राहिलास स्पंदनात* साठली आसवे वेडी *हळूच आर्त नयनात...*💕 दिसता नभातला चांद *दिसतो चेहरा तुझाच* येशील का तू अंगणी *चांदणी झुरली दिनरात*💕 तुझी आठवण येते *मला जाळते पोळते* वात होऊन शांत मी *मंद मंद उजळते*...💕 *विरहात तुझ्या* नयनास माझ्या कधी *तूझी आठवण येते* कधी सुखावून कधी *दुःख होऊन वाहते..* 💕 *-------------------------------* *सुरजकुमारी गोस्वामी हैद्राबाद Shared with https://goo.gl/9IgP7

हरायचे का?

स्वप्नात फक्त आता इमले रचायचे का? त्यालाच आठवूनी आम्ही जगायचे का? केलाय यज्ञ आम्ही सौख्यास प्राप्त करण्या समिधा सवेच आता हवनी जळायचे का? धमन्यांत जिद्द आहे युद्धास जिंकण्याचे मित्रास पाहता मी समरा हरायचे का? बघ सोडला किनारा मी आज ओळखीचा घाबरुन वादळाला मागे फिरायचे का? हसण्यात गम्य नाही अश्रूंत ओल नाही खोटेच हे मुखवटे बघुनी हसायचे का? ...........सुरजकुमारी गोस्वामी हैद्राबाद Shared with https://goo.gl/9IgP7

खगोल आहे

का पोसतोय जाती माणूस फोल आहे त्या वेदनेस पाळी हृदयात खोल आहे त्याची वरात तेथे निघते भकास आहे माझ्या मढ्यास सुद्धा दमडीत मोल आहे विश्वास ठेवण्याचा नव्हता कयास माझा योगी महंत ह्यांची दुनियाच गोल आहे सुरवात आणि शेवट ह्याच्यात वाद होता मधल्यात मजकुरांचे नुसतेच बोल आहे. सुर्यास मी विचारी तू कोणत्या दिशेचा स्वयं प्रकाश वदला मी तर खगोल आहे ...,, सुरजकुमारी गोस्वामी हैद्राबाद Shared with https://goo.gl/9IgP7

भोगी बाबा

येथे फक्त सुखनैव सारे भोगी बाबा आहे फासलाय रंग त्याने हा ढोंगीपणाचा आहे. वाढवून दाढी जटा मुखामध्ये राम नाम अंतपुरात मात्र चाले वासनेचे कांड बाया बापड्या पायाशी शोधी जीवनाचा मार्ग संधीसाधू बाबा मात्र साधतात त्यांचा स्वार्थ भोळीभाळी जनता ही फसतात भुलतापा होमहवनाच्या नावे संचय करी धनाचा कशास लागावे नादी ह्या असल्या फंदामध्ये अज्ञानाला दूर सारू हा संदेश जनामध्ये घेवून शपथ आज जागवूया हा विश्वास सोडून अंधश्रद्धेला धरूया श्रद्धेची कास .........सुरजकुमारी गोस्वामी हैद्राबाद Shared with https://goo.gl/9IgP7

माणुसकी माणसात माणुसकी; शोधीत मी निघाले मैत्रीत कालच्या वैरी; टाळीत मी निघाले. वाद घातले होते; आपल्याच आप्तजांनी मध्यस्थीचे हात होते; टाळीत मी निघाले. मक्तेदारी दाखवायची; होढ त्यांना होती गटातटांचे भांडण; टाळीत मी निघाले मान्य ना कुणाचे वर्चस्व त्यांनी केले तेजजाळ द्वेषाचा टाळीत मी निघाले. विसरून वैर सारे; गळाभेट मैत्रीची होती स्वार्थीच सोहळा तो; टाळीत मी निघाले प्यालावर प्याले मदहोष रिक्त होत होते बेभान त्या मैफिलीला; टाळीत मी निघाले सौख्यास माझ्या होते; हिणवले कैक वेळा निंदेस त्या जगाच्या; टाळीत मी निघाले ,..,....सुरजकुमारी गोस्वामी हैद्राबाद Shared with https://goo.gl/9IgP7

https://marathi.pratilipi.com/read?id=6665241558515712

नयन

दिवाळी अंकातील रचना

*तोच डाव देना* हातात हात देना स्वप्नास साथ देना मज आज चांदण्याची उधळून रात देना उबदार ह्या मिठीचा विळखा असा असावा कैदेत राहणाच्या चाळा नवाच देना त्या दुरच्या दिव्यांची झाली जुनी कहाणी जिवनास अर्थ देई ती एक वात देना काळोख दाटताना बरसात आत झाली उदरात अंकुराची चाहूल आज देना श्रृंगार खेळताना मन चिंब चिंब झाले मनसोक्त खेळण्याला मज तोच डाव देना सुरजकुमारी गोस्वामी हैद्राबाद Shared with https://goo.gl/9IgP7

फुलांतुला सलाम अश्रू चे गोठोडे खोलले आज मी तुला फुला नियतीचा सुकण्याचा शाप आहे सुंदर फुलांच्यावर होतात हजार वार कधी भुंगे कधी फुलपाखरे घेतात तुझ्यातील गंधाचा चुरघळुन अस्वाद तरीसुद्धा फुलं असते खास जीवन आंनद वाटते त्यास क्षणा क्षणात मग बहाने एका फुलांचे हजार तराने कधी कुठल्या मांडवावर कधी कुणाच्या प्रेमाची अलवार भावनांची हि सुरूवात एक फुलं करते तुटलेली मने हमखास फुलाने जुळतात एका आयुष्यातील जोडीदार होतात तेंव्हा..... फुलाच्या हारानेच सुरूवात करतात एक हार जीवन बदलते फुला तुझे आयुष्य किती रे लहाण तरीसुद्धा तु जीवनात येऊन होतोस महान ... ना राग ना लोभ किती भोगतोस भोग या छोट्याशा जीवात फक्त सुख वाटतोस जीवनात आंनद वाटतोस तु फुला स्वःताचे आयुष्य दुसऱ्या च्या नावे करून तु महान हे सुंदर फुला तुला माझा सलाम... .........सुरजकुमारी गोस्वामी... हैद्राबाद [कळंब] Shared with https://goo.gl/9IgP7