माणुसकी माणसात माणुसकी; शोधीत मी निघाले मैत्रीत कालच्या वैरी; टाळीत मी निघाले. वाद घातले होते; आपल्याच आप्तजांनी मध्यस्थीचे हात होते; टाळीत मी निघाले. मक्तेदारी दाखवायची; होढ त्यांना होती गटातटांचे भांडण; टाळीत मी निघाले मान्य ना कुणाचे वर्चस्व त्यांनी केले तेजजाळ द्वेषाचा टाळीत मी निघाले. विसरून वैर सारे; गळाभेट मैत्रीची होती स्वार्थीच सोहळा तो; टाळीत मी निघाले प्यालावर प्याले मदहोष रिक्त होत होते बेभान त्या मैफिलीला; टाळीत मी निघाले सौख्यास माझ्या होते; हिणवले कैक वेळा निंदेस त्या जगाच्या; टाळीत मी निघाले ,..,....सुरजकुमारी गोस्वामी हैद्राबाद Shared with https://goo.gl/9IgP7