हळद

*******हळद******* हळद लागली आंगाला परकी मी आईबाबाला आठवणी चा पाऊस नयनातुन वाहुलागला... आईच्या आश्रूचा पुर झाला कठोर हृदयी बाबान आश्रूचा बांध हृदयात गोठवीला.. आशी कशी रीतही आपली पोरं पाठवनी परक्या घरात कसं आपले म्हणावं ... परक्या घराला तीन आपले म्हणावं आशे केला का? तुम्ही संस्कार तीच्यावर... काळजाला दुःख किती आपले घर आता परके का? भासे..एक दिवसांत संगळे आयुष्य परके..आठवणी चे हुंदके येतात नयनात... जन्मदात्या आईबापाला कसं विसरायच..परके करायचं ... परक्या माणसंला कसे आपुले करायचं ...... या साठीकाच का ? परक्याच धन मला म्हणाले होते .... आयुष्य बदलते एक क्षणात परक माणुस कसे धनी होते आईबाप कुशीत हीरावून घेऊन जातो ... बापाच्या नाव काढुन त्याच नाव लावायचे .. आईबाबाला परके करायचं .... हळदीच्या पिवळ्या रंगाने कसं बदलते जीवन ... सोन्याचे गोकुळ होते .. एका क्षणी होते ते माहेर हळद लागली आंगाला परकी ती झाली .. कठोर हळदी वाणी तीही झाहाली... घाव हृदयावर करून स्वतः च्या सांगळ्याचे हृदयाचे घाव भरत तीच परकी झाली .... तुमच्या आंगनातुन आज चिमणी उडाली ... आपले आसुन घर रीत तीने निभावली.. येईल विसाव्याला पुन्हा माहेर वाशीन.. दोन्ही कुंळाचा करील उदार..... म्हणून पोरगी परक्याच धन... दोन्ही घरासाठी तीजाळते तन... हळदी लावून होते परकी आशी बाईचे जीवन दुसऱ्या साठी.... .....सुरजकुमारी गोस्वामी.... हैद्राबाद [कळंब] Shared with https://goo.gl/9IgP7